Okuduğum en güzel metinlerden biri: İzolasyon üzerine

İzolasyon ile yalnızlık arasında bir fark vardır.
İzolasyonu seçenler, toplumlarında acı çekmiş, anlaşılmamış ve değersiz görülmüş insanlardır.
Bu yüzden geri çekilip dünyayı uzaktan gözlemlemeye karar vermişlerdir—derin insani deneyimlerine dayanarak.

Sessizlik, izolasyon değildir.
İzolasyon, bir depresyon biçimi değildir.
Kendi başına olmak, içe dönüklük değildir.
Bozulmuş bir toplumdan uzaklaşmak, dışlanmışlık değil, olgunluk işaretidir.

Alıntılar:

Haruki Murakami:
“Derin nehirler sessiz akar.”

May Sarton:
“Yalnızlık ruhun yoksulluğudur, oysa izolasyon ruhun zenginliğidir.”

Guy Finley:
“Sessizlikten, huzurdan ve izolasyondan daha kesin bir şey yoktur; bunlar sana kendinle ilgili tüm sırları açığa çıkarır.”

Fyodor Dostoyevski:
“İzolasyon, insanın kendi zihniyle baş başa kaldığı küçük bir köşedir.”

Ernest Hemingway:
“Başkalarından uzaklaşmamız ne nefretin ne de bir değişimin sonucudur, yalnızca yorgun ruhlar için izolasyon bir sığınaktır.”

Saud Alsanousi:
“İzolasyon, insanın kendi ruhuyla yüzleştiği küçük bir köşedir; kaçışsız bir hesaplaşmadır.”

Fernando Pessoa:
“Özgürlük, izolasyona sahip olmaktır. Eğer insanlardan uzaklaşabiliyor ve geri dönmeye zorlanmıyorsan, işte o zaman özgürsün.”

Friedrich Nietzsche:
“İnsan zihni ne kadar yükselirse, gürültüye olan ihtiyacı o kadar azalır.
İzolasyon, kendini keşfetmenin ve geliştirmesinin temelidir; ruhu tazeler ve kararlılığını güçlendirir.”